Przytulia czepna
10 czerwca 2022
Samosiewy rzepaku
10 czerwca 2022
Szarłat szorstki z rodziny szarłatowatych to gatunek rośliny pochodzący z Ameryki Północnej i Środkowej. W Polsce został zidentyfikowany na początku XIX wieku. Znany jest także jako amarantus, a jego formy uprawne są cenione przez miłośników zdrowej żywności. Niemniej w uprawach stanowi konkurencyjny chwast wymagający zwalczania
Szarłat szorstki – opis
Siewka szarłatu szorstkiego posiada wąską, podliścieniową łodygę w kolorze czerwonawym. Liścienie są podłużne, lekko zaostrzone, od dołu w kolorze fioletowo-czerwonym.
Roślina dorosła może osiągnąć od 10 do 80 cm wysokości. Posiada gruby, palowy korzeń o barwie czerwono-różowej. Łodyga, często w kolorze czerwonawym, jest wyprostowana i owłosiona. Liście są podłużnie eliptyczne lub owalnorombowate i ostro zakończone. Znajdują się na krótkich ogonkach. Nasiona są czarne, małe i spłaszczone.
Minimalna temperatura kiełkowania to 7°C . Ale nasiona są bardzo odporne, a w glebie mogą przetrwać nawet do 40 lat. Szarłat szorstki jest rośliną jednoroczną, jarą. Kwitnie od lipca do października.
Występowanie i szkodliwość szarłatu szorstkiego
Szarłat szorstki występuje głównie w uprawach szerokorzędowych, między innymi w kukurydzy, burakach, ziemniakach i warzywach. Można spotkać go na wszystkich rodzajach gleb, ale głównie na tych lżejszych i bogatych w azot.
Próg szkodliwości ekonomicznej dla kukurydzy to 1-2 sztuki na metr kwadratowy, a dla buraka cukrowego 5 sztuk na 30 m rzędu.
Czym zwalczyć szarłat szorstki?
Ze względu na dużą ekspansywność i konkurencyjność dla roślin uprawnych, zwalczanie szarłatu szorstkiego powinno opierać się na zabiegach herbicydowych.